Οικογενειακές έρευνες - Ενδοικογενειακή βία

Ακόμα και σήμερα, πάρα πολλές γυναίκες συνεχίζουν να μένουν εγκλωβισμένες σε μια αφόρητη κατάσταση πόνου, ενοχών άγνοιας και φόβου, με αποτέλεσμα να διαιωνίζουν το πρόβλημα και να υποφέρουν τόσο αυτές όσο και τα παιδιά τους (όταν υπάρχουν παιδιά).
Στοιχεία από δικαστικές εγκληματολογικές έρευνες αναφέρουν ότι η ενδοοικογενειακή βία αφορά τη βίαιη συμπεριφορά μεταξύ των συζύγων, τη συζυγική κακομεταχείριση, αλλά συμπεριλαμβάνει και τις περιπτώσεις των ζευγαριών που συγκατοικούν ή βρίσκονται σε σχέση.

Έχει πολλές μορφές, που συμπεριλαμβάνουν τη σωματική βία (χτυπήματα, σπρωξίματα, κλπ), τη σεξουαλική κακοποίηση (καταναγκασμός για συμμετοχή στη σεξουαλική πράξη), τη συναισθηματική κακοποίηση, την ταπείνωση, την οικονομική στέρηση και την απειλή χρήσης βίας.
Κακοποιημένη θεωρείται μια γυναίκα που υφίσταται κατ' εξακολούθηση σωματική ή ψυχολογική βία από έναν άντρα, ο οποίος την εξαναγκάζει να ακολουθεί τις επιθυμίες του, χωρίς να ενδιαφέρεται για τα δικαιώματά της.
Η σωματική βία είναι και η πιο εμφανής, όταν συμβαίνει, από τις άλλες μορφές βίας που μπορεί να υπάρχουν, είτε μεμονωμένα, είτε συνδυαστικά.
Η συναισθηματική βία μπορεί να συμπεριλαμβάνει τον εξευτελισμό, τον εκφοβισμό, τις απειλές για σωματική κακοποίηση, όπως πχ: απειλές κατά της ζωής, της σωματικής ακεραιότητας, ή ακόμα και απειλές εναντίον άλλων μελών της οικογένειας αλλά και την οικονομική αποστέρηση.
Η οικονομική αποστέρηση, μπορεί να πάρει διάφορες μορφές. Μπορεί συχνά η κακοποιημένη γυναίκα να συντηρεί οικονομικά την οικογένειά της, αλλά σε άλλες περιπτώσεις να της απαγορεύεται να δουλέψει, να έχει δικά της χρήματα, να έχει ευθύνη ή γνώση για τα οικονομικά του σπιτιού της.
Όλα αυτά αποσκοπούν στην αποδυνάμωση και την εξάρτηση της γυναίκας από το θύτη.
Είναι σημαντικό να αναφερθεί, ότι η κακοποίηση, επεκτείνεται σε όλους τους τομείς της ζωής της γυναίκας, ακόμα και στο αν θα συναντάει τους φίλους ή τους συγγενείς της, στο αν θα έχει και πως θα διαθέτει τον ελεύθερό της χρόνο, πως θα ντύνεται, και γενικά στην ύπαρξη και τη διατήρηση της αυτονομίας της αυτοεκτίμησης και της αυτοπεποίθησής της.
Όσον αφορά τη σωματική βία, τα ορατά σημάδια στο σώμα την καθιστούν εμφανή και προκαλούν την αγανάκτηση και τον αποτροπιασμό.
Τα σημάδια της ψυχολογικής βίας παραμένουν αόρατα και οι συνέπειές της είναι πολλές φορές δυσδιάκριτες.
Όμως οι επιπτώσεις από τα ψυχικά τραύματα που προκαλεί η ψυχολογική βία μπορούν να είναι πάρα πολύ σοβαρές.
Μερικές μόνο από τις επιπτώσεις που αναφέρονται στη βιβλιογραφία είναι: Συνεχόμενο και εντεινόμενο στρες, ανάπτυξη φοβιών, κατάθλιψη, απομόνωση, μοναξιά, αυτοκτονικές τάσεις ή ιδεασμοί, εξαρτητικές σχέσεις, χαμηλή αυτοεκτίμηση, τάσεις φυγής, ενοχικά σύνδρομα, χρήση αλκοόλ και ουσιών, ανάπτυξη ψυχώσεων (κατά μερικές περιπτώσεις).
Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά των ανδρών που κακοποιούν και ποια των γυναικών που υπομένουν και υφίστανται την κακοποίηση;

Χαρακτηριστικά ανδρών που κακοποιούν:
1. Έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση
2. Πιστεύουν τους σχετικούς με τη σχέση κακοποίησης μύθους
3. Έχουν παραδοσιακή εικόνα για την αντρική ανωτερότητα και το στερεότυπο του ρόλου του άντρα στην οικογένεια. Πολλοί σαν παιδιά, είτε υπήρξαν μάρτυρες βίαιων περιστατικών (π.χ. του πατέρα προς τη μητέρα) είτε είχαν κακοποιηθεί οι ίδιοι από τους γονείς τους
4. Κατηγορούν τους άλλους για τις πράξεις τους «εσύ με αναγκάζεις να το κάνω»
5. Ζηλεύουν παθολογικά
6. Παρουσιάζουν «διπλή προσωπικότητα», πολλές φορές οι άλλοι τους περιγράφουν ως «καλό άνθρωπο», «καλό οικογενειάρχη»
7. Έχουν έντονες αντιδράσεις άγχους κατά τη διάρκεια των οποίων χρησιμοποιούν αλκοόλ ή την κακοποίηση των γυναικών τους για να εκτονωθούν
8. Συχνά χρησιμοποιούν την ερωτική επαφή με μορφή επιθετική, σαν πράξη επιβολής και κυριαρχίας, για να τονώσουν την αυτοπεποίθηση και την αίσθηση ανδρισμού τους
9. Δεν θεωρούν ότι η βίαιη συμπεριφορά τους είναι κάτι το κακό, ή ότι μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις.

Χαρακτηριστικά γυναικών που κακοποιούνται:
1. Έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και υποτιμούν την ικανότητά τους ως προς το να επιτυγχάνουν πράγματα
2. Πιστεύουν και αυτές στους μύθους για τις σχέσεις βίας
3. Έχουν παραδοσιακή αντίληψη για το ρόλο τους στο σπίτι, ο σύζυγος θεωρείται ως ο αρχηγός της οικογένειας, ενώ πιστεύουν απόλυτα στο στερεότυπο της «ενωμένης οικογένειας» και του γυναικείου ρόλου, σύμφωνα με το οποίο οι ίδιες είναι ανίκανες να φροντίσουν τον εαυτό τους χωρίς την παρουσία κάποιου άντρα που θα «τις προστατεύει».
4. Πιστεύουν ότι μπορούν να συγκρατήσουν το θύτη από την απώλεια του ελέγχου του, ενώ αναλαμβάνουν την ευθύνη για τις δικές του πράξεις «έφταιγα κι εγώ»
5. Υποφέρουν από ενοχές αλλά αρνούνται τον τρόμο και το θυμό που νιώθουν
6. Έχουν έντονες αντιδράσεις άγχους με ψυχοφυσιολογικά συμπτώματα
7. Χρησιμοποιούν τη σεξουαλική επαφή ως μέθοδο για να εδραιώσουν καλή σχέση με το σύζυγο
8. Πιστεύουν ότι κανένας δεν μπορεί να τις βοηθήσει να βγουν από την άσχημη κατάσταση που βρίσκονται, εκτός από τον ίδιο τους τον εαυτό
9. Έχουν μια μη ρεαλιστική ελπίδα ότι «τα πράγματα θα αλλάξουν» και πείθονται από τις υποσχέσεις των συντρόφων τους.

Πως όμως εξηγείται το ότι μια γυναίκα αποφασίζει να παραμένει με έναν σύντροφο που την κακοποιεί;
Μια από τις θεωρίες που προσπαθούν να ερμηνεύσουν το φαινόμενο ονομάζεται «ο κύκλος της βίας» (Walker 1987).
Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, ο κύκλος της βίας αποτελείται από τρία μέρη:
1. Φάση της αυξανόμενης έντασης
Στη διάρκεια της φάσης αυτής, υπάρχει σχετικά μικρός βαθμός βίας με σπρωξίματα, απειλές, λεκτικές προσβολές και απόδοση ευθυνών στο θύμα. Η γυναίκα μπορεί να προσπαθήσει να καταπραΰνει το θύτη, με το να κάνει ότι αυτός θέλει, ή με το να μη βρίσκεται κοντά του.
2. Φάση της έκρηξης
Είναι η φάση στην οποία εκδηλώνεται το βίαιο ξέσπασμα. Ο θύτης μπορεί να προκαλέσει ζημιές στο χώρο (να τα σπάσει όλα μέσα στο σπίτι), και μετά να επιτεθεί και να τραυματίσει τη σύζυγό του.
3. Φάση της ηρεμίας
Ο θύτης μπορεί να εκφράσει τη μετάνοιά του, και να γεμίσει με δώρα τη σύντροφό του, να εκλιπαρεί τη συγχώρεσή της και να υπόσχεται ότι θα αλλάξει, και δεν θα γίνει ξανά βίαιος.
Η φάση αυτή χαρακτηρίζεται και ως «η πλάνη του παραδείσου», γιατί εδώ η γυναίκα, προσπαθώντας να εκπληρώσει την υγιή ανάγκη της για αγάπη και φροντίδα, ανταποκρίνεται και συνδέεται με τη στοργική πλευρά της προσωπικότητας του θύτη.
Φυσικά, καθώς ο χρόνος περνάει, αυτός ο κύκλος της βίας μπορεί να εμφανίζεται όλο και πιο συχνά, και να γίνεται όλο και πιο έντονος και επικίνδυνος.
Το σημαντικότερο πρόβλημα για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας είναι η σιωπή.
Στοιχεία από ιδιωτικές έρευνες μας δείχνουν ότι πολλές γυναίκες δεν κοινοποιούν τη βία που υφίστανται, εξαιτίας της ενοχής και της ντροπής που αισθάνονται. Οι γυναίκες που κακοποιούνται ελάχιστα το καταγγέλλουν στην αστυνομία.

Ο φόβος του διασυρμού, η μη αποτελεσματικότητα των κατασταλτικών μηχανισμών, τα νομικά κενά και η πολυπλοκότητα, δεν μπορούν να εξασφαλίσουν επαρκή βοήθεια και προστασία για τα κακοποιημένα άτομα.
Υπηρεσίες που μπορούν να στηρίξουν κακοποιημένες γυναίκες είναι οι γραμές SOS (8011188881), η Γενική Γραμματεία Ισότητας και το ΚΕΘΙ.
Είναι πολύ σημαντικό να βοηθηθούν οι γυναίκες θύματα της βίας να αλλάξουν οπτική για τη ζωή τους και την κατάστασή τους.
Πρέπει να βοηθηθούν να βρουν τη δύναμη ν' αντιδράσουν, να σπάσουν τη σιωπή, να ζητήσουν βοήθεια και να εμπιστευτούν τους φορείς που μπορούν να τους προσφέρουν βοήθεια, αλλά κυρίως να βγουν από τη θέση του «ανήμπορου θύματος», να πιστέψουν στον εαυτό τους, να διεκδικήσουν την αξιοπρέπεια και το δικαίωμά τους για μια καλύτερη ζωή.

ΠΗΓΗ: 

ΓΡΑΦΕΙΟ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ

www.erevna.gr

Εγκληματολογικές έρευνες - Εγκληματικότητα και οικονομική κρίση

Πηγή: Αγγελιοφόρος της Κυριακής
Ημερομηνία: Κυριακή, 26 Φεβρουαρίου 2012

Σχετίζεται η αύξηση της εγκληματικότητας με την οικονομική κρίση και, αν ναι, με ποιον τρόπο; Επί του θέματος οι πολιτικές δυνάμεις εμφανίζονται αμήχανες και αντιφατικές. Η Δεξιά έχει την τάση να δίνει έμφαση στην καταστολή και να παρακάμπτει τις αιτίες της εγκληματικότητας, ενώ η Αριστερά έχει την τάση να εστιάζει στις κοινωνικές αιτίες της εγκληματικότητας και να παραπέμπει την άμεση αντιμετώπιση του εγκλήματος στις ελληνικές καλένδες. Όμως, επειδή ο φόβος ενεργοποιεί συντηρητικά κοινωνικά ανακλαστικά, γι’ αυτό και όπου στην Ευρώπη η Αριστερά υποτίμησε την απαίτηση των πολιτών για ασφάλεια το πλήρωσε πολύ ακριβά. Ιδιαίτερα η ελληνική Αριστερά, έχοντας πικρή πείρα από τη δράση κατασταλτικών μηχανισμών εναντίον της σε παλαιότερες περιόδους, δυσπιστεί σε όλες τις προτάσεις που περιλαμβάνουν άμεσα μέτρα καταστολής του εγκλήματος. Φοβάται ότι αυτά μπορεί να οδηγήσουν σε ένα γενικό περιορισμό των ελευθεριών. Αλλά αυτός ο φόβος στη σημερινή Ελλάδα της σταθερής δημοκρατίας δεν έχει βάση. Η ενασχόληση με τα αίτια της εγκληματικότητας δεν πρέπει να αποτελεί πρόσχημα για την αποφυγή της άμεσης αντιμετώπισης του εγκλήματος. Το «σκληρή με το έγκλημα, σκληρή με τα αίτια της εγκληματικότητας», για να μην είναι απλώς ένα σύνθημα, πρέπει να οδηγεί σε συγκεκριμένες δράσεις και προς τους δύο στόχους.
Ως προς τις βαθύτερες αιτίες, η Αριστερά επιμένει ότι η εγκληματικότητα είναι συνέπεια της κοινωνικής ανισότητας. Θεωρεί ότι, όσο αυξάνεται η ανισότητα, τόσο αυξάνεται και η εγκληματικότητα. Όμως, μια τέτοια ευθεία και νομοτελειακή σχέση δεν επιβεβαιώνεται ιστορικά.
Εγκληματολογικές έρευνες αναφέρουν ότι η αύξηση της εγκληματικότητας συνδέεται περισσότερο με το μαρασμό της κοινωνικότητας. Εάν ως κοινωνικότητα οριστεί «το σύνολο των θυσιών που πρέπει να κάνει ο καθένας μας, προκειμένου να ζούμε όλοι μαζί», τότε ο μαρασμός της ορίζεται ως διάλυση της κοινωνικής αλληλεγγύης. Όμως ακριβώς η κοινωνική αλληλεγγύη είναι αυτή που καθιστά δυνατό τον κοινωνικό έλεγχο και αυτός ο εκ των κάτω έλεγχος καθιστά δυνατή την οχύρωση της κοινωνίας έναντι του εγκλήματος.
Η οικονομική κρίση οδηγεί σε μια σημαντική αύξηση του ποσοστού των αυτοκτονιών, η οποία σχετίζεται άμεσα με την αύξηση της ανεργίας. Έρευνες και όχι απλές προσωπικές υποθέσεις, που έγιναν στην Ευρώπη δείχνουν ότι η οικονομική ύφεση επηρεάζει τα ποσοστά θνησιμότητας και παρατηρήθηκε ότι για κάθε αύξηση 1% ανεργίας υπάρχει αύξηση 0,8 στις αυτοκτονίες.
Στις σημερινές συνθήκες της οικονομικής κρίσης και της μείωσης του λαϊκού εισοδήματος πρέπει τουλάχιστον να αποφύγουμε την κατάρρευση της κοινωνικής αλληλεγγύης. Η κοινωνική αλληλεγγύη εκφράζεται με τη δράση της κοινωνίας των πολιτών, αλλά και με τα θεσμοθετημένα συστήματα κοινωνικής πρόνοιας. Βέβαια, κανένα από αυτά δεν μπορεί να αποτρέψει την ανισότητα και τη σχετική φτώχεια. Μπορούν, όμως, να αποτρέψουν την περιθωριοποίηση και τον κοινωνικό αποκλεισμό των ασθενέστερων στρωμάτων; Αυτό επί του προκειμένου είναι το σπουδαιότερο. Στο έγκλημα οδηγεί λιγότερο η ανέχεια και περισσότερο η απελπισία.

ΓΡΑΦΕΙΟ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ

www.erevna.gr

Προστασία παιδιών - Παιδική σεξουαλική παρενόχληση

Πηγή: Χρυσούλα Κουτελιέρη-Μαυράκη (Σύμβουλος παιδιού & οικογένειας)

Με τον όρο σεξουαλική παρενόχληση αναφερόμαστε στη με οποιονδήποτε τρόπο (λεκτική, οπτική και σωματική) προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας του παιδιού ή του ατόμου γενικότερα, που του προκαλεί φόβο, ντροπή, πόνο, αποστροφή. Το φαινόμενο συναντάται συχνά, αλλά δημοσιοποιείται σπάνια γιατί δημιουργεί ενοχή στο θύμα και γι' αυτό αποσιωπάται.

Από ιδιωτικές έρευνες προκύπτει ότι τα άτομα που έχουν αυτή την εγκληματική συμπεριφορά είναι άτομα με διαταραγμένη προσωπικότητα και σεξουαλικές αποκλίσεις. Πολλές φορές έχουν σχέση εξουσίας με το παιδί (συγγενείς, δάσκαλοι, προπονητές) και τη χρησιμοποιούν για να το εκμεταλλευτούν και να εξασφαλίσουν τη σιωπή του.
Τα παιδιά που έχουν κακοποιηθεί ή και απλώς παρενοχληθεί σεξουαλικά σε μικρή ηλικία, μπορεί να παρουσιάσουν σοβαρά προβλήματα στη ψυχική τους υγεία και στη φυσιολογική εξέλιξη της σεξουαλικής τους ζωής ως ενήλικες.

Για παράδειγμα, μπορεί να διαμορφώσουν κακή σχέση με το άλλο φύλο, φτωχή σεξουαλική ζωή, πιθανή σεξουαλική ψυχρότητα, αίσθημα ενοχής.
Τρόποι προφύλαξης:
Προστασία παιδιών Ο καλύτερος τρόπος είναι η ενημέρωση τους σχετικά με το σώμα τους και τις λειτουργίες του, η αποενοχοποίηση της σεξουαλικότητάς τους μέσα από τη σωστή σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και η ανοιχτή επικοινωνία παιδιού-γονιών και παιδιού-δασκάλων, που δομείται με εμπιστοσύνη και ειλικρινή διάλογο.
Τα παιδιά πρέπει να ξέρουν ότι «το σώμα τους και το μυαλό τους, τους ανήκει, είναι δικό τους και πρέπει οι άλλοι να το σέβονται».
Η ενημέρωση ασφαλώς δίνει δύναμη, αλλά δε χρειάζεται να τρομάζουμε υπερβολικά τα παιδιά και να τα κάνουμε να χάσουν παντελώς την εμπιστοσύνη τους στον κόσμο των ενηλίκων.
Μάθετε στα παιδιά να λένε «όχι» όταν κάποιος τους ζητήσει κάτι που δεν τους αρέσει ή που τους έχετε μάθει να αποφεύγουν.
Τέλος, υπάρχουν βιβλία σχετικά με τη σεξουαλική αγωγή των παιδιών, ανάλογα με την ηλικία που διανύουν, τα οποία μπορεί να δώσουν υλικό για συζήτηση και ενημέρωση.

ΓΡΑΦΕΙΟ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ

www.erevna.gr

Amber Alert - Απαγωγές - Εξαφανίσεις

Πηγή: www.hamogelo.gr 

Εθνικό Συντονιστικό Πρόγραμμα έγκαιρης και έγκυρης ειδοποίησης των πολιτών σε περιστατικά εξαφάνισης/απαγωγής ανηλίκων.

Τι είναι το AMBER ALERT;

Τον τελευταίο αυξάνονται ολοένα και περισσότερο οι καταγγελίες για απαγωγές και εξαφανίσεις ανηλίκων. 

Το AMBER ALERT HELLAS είναι το Εθνικό Συντονιστικό Πρόγραμμα έγκαιρης και έγκυρης ειδοποίησης των πολιτών σε περιστατικά εξαφάνισης/απαγωγής ανηλίκων το οποίο ενεργοποιείται από τον Οργανισμό «Το Χαμόγελο Του Παιδιού» με την έγκριση της Ελληνικής Αστυνομίας. 

Η βασική ιδέα του Προγράμματος Amber Alert, το οποίο παρουσιάστηκε επίσημα στη χώρα μας στις 25 Μαΐου 2007, συνίσταται στην άμεση, έγκυρη και λεπτομερή ενημέρωση των πολιτών σχετικά με περιστατικό εξαφάνισης ανηλίκου μόλις λίγα λεπτά μετά την ειδοποίηση των Αρχών ή του Οργανισμού (Ευρωπαϊκή Γραμμή Για Τα Εξαφανισμένα Παιδιά 116000) σχετικά με αυτό.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΗ ΟΜΑΔΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗΣ ΠΑΙΔΙΩΝ

«Το Χαμόγελο του Παιδιού» ανέλαβε την πρωτοβουλία και συγκρότησε τη Συντονιστική Επιχειρησιακή Ομάδα Διαχείρισης Περιστατικών Εξαφάνισης Παιδιών με τη συμμετοχή των αρμόδιων κρατικών φορέων (ΕΛ.ΑΣ., Πυροσβεστικό Σώμα, Λιμενικό Σώμα) καθώς και πιστοποιημένων εθελοντικών οργανώσεων (Ενδεικτικά: Ελληνική Ομάδα Διάσωσης, Σώμα Εθελοντών Σαμαρειτών, Διασωστών και Ναυαγοσωστών του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού).

Όπως παρουσιάστηκε επίσημα την 25η Μαΐου 2012 - Παγκόσμια Ημέρα Για τα Εξαφανισμένα Παιδιά, στόχος της Ομάδας είναι ο συντονισμός σε επιχειρησιακό επίπεδο των ενεργειών που πρέπει να γίνονται σε περίπτωση εξαφάνισης παιδιού σε αστικό ή σε φυσικό περιβάλλον. Όλοι όσοι συμμετέχουν στις αναζητήσεις προσώπων θέτουν όλα τα μέσα που διαθέτουν, το εκπαιδευμένο ανθρώπινο δυναμικό και την τεχνογνωσία τους στη διάθεση της Ομάδας, που σαν βασικό σκοπό έχει την άμεση ανταπόκριση και ενεργοποίηση των εμπλεκόμενων φορέων καθώς και τη βέλτιστη αξιοποίηση των υφιστάμενων μέσων.

ΓΡΑΦΕΙΟ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ

www.erevna.gr

Αντίμετρα ασφαλείας

Το δικαίωμα της διαφύλαξης της ιδιωτικότητας αποτελεί θεμελιώδη αρχή η οποία δεν θα πρέπει να παραβιάζεται με κανένα τρόπο.

Το γραφείο μας έχοντας μία τεράστια εμπειρία σε θέματα λήψης αντιμέτρων ασφαλείας, προσφέρει έναν εξονυχιστικό έλεγχο του ιδιωτικού και του επαγγελματικού σας χώρου. Με τις πλέον σύγχρονες συσκευές εντοπισμού κοριών, και εντοπισμού άλλων μέσων παγίδευσης σας εξασφαλίζει ένα απόλυτα ασφαλές περιβάλλον.

Η ομάδα των εξειδικευμένων ερευνητών μας και οι πιστοποιημένοι ντετέκτιβ μπορούν να ελέγξουν κάθε είδους επαγγελματικού ή ιδιωτικού χώρου στον ελάχιστο δυνατό χρόνο.

Με ειδικές υπηρεσίες νέας τεχνολογίας και έχοντας ολοκληρωμένη γνώση γύρω από τον τρόπο κατασκευής και τον σχεδιασμό των διατιθέμενων συσκευών παγίδευσης, κρυφές κάμερες, παγίδευση τηλεφωνικών συσκευών, συσκευές καταγραφής ψάχνουμε στοχευμένα στα κατάλληλα σημεία.

Με απόλυτη διακριτικότητα και εμπιστευτικότητα σας παραδίδουμε αναφορά με το σύνολο των ευρημάτων φροντίζοντας να είμαστε πάντοτε εντός του θεσπισμένου νομικού πλαισίου.

Να θυμάστε ότι είναι απαραίτητο ο χώρος σας να ελέγχεται αποκλειστικά από επαγγελματίες οι όποιοι είναι γνώστες του κατάλληλου τρόπου «καθαρισμού» του.

ΓΡΑΦΕΙΟ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ

www.erevna.gr